Słowiańska tożsamość a manipulacje historyczne: czy istnieje skrywana prawda ?  

Historia nas, Słowian, jednego z największych etnicznie spójnych ludów Europy, jest pełna luk i niejasności. Wiele naszych tradycji, wierzeń oraz symboli zostało przejętych przez różne religie i władców, którzy często niechętnie patrzyli na naszą kulturę. W średniowiecznych kronikach, zwłaszcza tych spisanych przez zachodnich kronikarzy, takich jak niemiecki kronikarz Helmold z Bozowa czy saksoński mnich Widukind z Korbei, nasza kultura i tradycje przedstawiane były w negatywnym świetle, jako pogańskie, prymitywne i niegodne chrześcijańskiej Europy. Zachowały się jednak zapiski, które wskazują, że mieliśmy zaawansowaną wiedzę o świecie, bogatą kulturę i duchowość, które wpływały na nasze stosunki z naturą oraz wzajemne relacje społeczne. 

Zatajanie naszej kultury i wierzeń – czy to było celowe ? 

Wielu badaczy uważa, że zatarcie naszej tożsamości było częścią szeroko zakrojonego planu władz duchownych i świeckich. Gdy zaczęto nas chrystianizować w IX i X wieku, nasze dawne wierzenia zostały zdegradowane do rangi zabobonów lub wręcz zakazanych. Znany jest przykład Kodeksu Solones, zbioru praw ustanowionego w Wielkich Morawach, który z inicjatywy biskupów nakładał kary na tych z nas, którzy praktykowali dawne słowiańskie obrzędy. Podobne działania miały miejsce w Polsce, gdzie podczas misji chrystianizacyjnych pierwszych Piastów niszczono posągi naszych dawnych przodków, duchowych opiekunów i karano za odprawianie słowiańskich rytuałów. 

Manipulacja narodem bez tożsamości – ślady w kronikach i pismach dawnych autorów 

Brak oficjalnych źródeł historycznych dotyczących naszych obrzędów i mitologii przez wieki utrudniał nam kształtowanie własnej tożsamości narodowej. My, naród, który nie znał swoich odkrywanych teraz korzeni, byliśmy bardziej podatni na wpływy zewnętrzne. W XV i XVI wieku, gdy Polska wchodziła w skład unii polsko-litewskiej, a następnie Rzeczypospolitej Obojga Narodów, pojawiły się sporadyczne wzmianki o naszych wierzeniach. Na przykład, Kronika Słowian autorstwa Helmolda z Bozowa zawiera opisy naszych zwyczajów, które były jednak interpretowane przez pryzmat pogardliwej narracji chrześcijańskiej, co wpływało na odbiór tych treści przez nasze przyszłe pokolenia. 

Podobnie mało przychylnie opisywano naszą kulturę w Kronice Długosza, gdzie elementy naszej tożsamości przedstawiano głównie jako barbarzyńskie i odstające od „wyższej” cywilizacji zachodniej. W rezultacie takie dzieła utrwaliły w nas samych błędne wyobrażenie o naszych przodkach jako grupie stojącej niżej od chrześcijańskich „cywilizatorów”. 

Współczesne badania i odkrycia archeologiczne – powrót do korzeni 

W ostatnich dekadach archeologia oraz genetyka umożliwiły nam nowy wgląd w życie i tradycje naszych dawnych przodków. Znaleziska z Biskupina, Mazowsza czy terenów Połabia odkryły ślady dawnych obrzędów i wierzeń. Wszelkie narzędzia, kamienne kręgi czy też posągi bóstw, takie jak słynny Światowid ze Zbrucza, ukazują bogatą wiedzę i duchowość naszych przodków oraz ich złożone podejście do natury i kosmosu. 

Warto wspomnieć także o badaniach takich jak te przeprowadzone przez rosyjskiego historyka i badacza Wiktora Szubina, który odkrył manuskrypty przedstawiające słowiańskie ceremonie oraz opisy świąt związanych z duchowymi bóstwami i opiekunami, takimi jak Perun, Mokosz i Weles. Co interesujące, wiele z tych obrzędów miało być związanych z praktykami leczniczymi i mistycznymi, podobnymi do tych, które współcześnie przypisuje się szamanizmowi syberyjskiemu, co sugeruje wspólne korzenie duchowości eurazjatyckiej. 

Dlaczego nasza przeszłość jest skrywana ? 

Według niektórych badaczy celowe tłumienie naszych tradycji może wynikać z obawy przed przebudzeniem się naszej świadomości narodowej, która mogłaby zakłócić bieżący porządek polityczny i społeczny. Kultura i tożsamość, która jest silnie zakorzeniona w historii i duchowości, staje się o wiele bardziej odporna na manipulacje zewnętrzne. My, naród, który zna swoje korzenie i ceni swoje dziedzictwo, łatwiej opieramy się procesom globalizacji i ujednolicenia kultury, co stanowi wyzwanie dla władz i struktur nastawionych na zacieranie różnic narodowych. 

Nasza tradycja słowiańska uczyła nas głębokiego poszanowania dla natury, więzi wspólnotowych i rytuałów, które wzmacniały tożsamość jednostki. Takie wartości stoją często w opozycji do współczesnych tendencji konsumpcjonizmu i indywidualizmu. Być może właśnie dlatego wiele instytucji i wpływowych jednostek niechętnie dopuszcza do renesansu naszej tożsamości, obawiając się, że mogłaby ona stanowić fundament dla zjednoczenia ludzi o wspólnych wartościach i przeciwdziałać alienacji oraz podziałom społecznym. 

Nasze tradycje jako fundament odrodzenia 

Obecnie rosnący ruch słowiańskich narodowych wspólnot i organizacji pozarządowych odkrywających wiedzę w zakresie dawnych wierzeń i obrzędów jest dowodem na to, że istnieje potrzeba powrotu do korzeni i odkrycia naszej prawdziwej tożsamości. W Polsce a także w innych krajach słowiańskich, rozwijają się grupy i organizacje starające się na nowo odkrywać nasze dawne tradycje. Celebracje takie jak Noc Kupały czy Dziady stają się coraz bardziej popularne i doceniane jako element naszej kultury. Ten proces może być odpowiedzią na potrzebę budowania tożsamości, której nie udało się całkowicie zatrzeć mimo wieków wpływów zewnętrznych. 

Odkrywanie naszej tożsamości a dążenie do suwerenności i niepodległości 

Odkrywanie naszej prawdziwej tożsamości jest dzisiaj nie tylko ważne dla zrozumienia przeszłości, ale też kluczowe dla zachowania suwerenności i niezależności jako narodu. Bez silnej, świadomej tożsamości łatwo ulec wpływom zewnętrznym, które mogą dążyć do narzucenia nam obcych wzorców, wartości czy ideologii. Znając nasze korzenie, możemy lepiej zrozumieć i chronić to, co dla nas ważne – suwerenność nie tylko polityczną, ale też kulturową i duchową. 

Silne zakorzenienie w naszej własnej historii i tradycjach sprawia, że mamy większą odporność na globalizacyjne tendencje zacierania różnic narodowych. Jako naród, który rozumie swoje pochodzenie i wartość swojej unikalnej kultury, możemy świadomie wybierać, co jest dla nas korzystne, a co może prowadzić do utraty niezależności. Nasza tożsamość słowiańska, wpleciona w długowieczną tradycję poszanowania wolności i wspólnoty, staje się podstawą, na której możemy budować suwerenną przyszłość. 

Podsumowanie 

Historia nas, Słowian, jest bogata i pełna wartości, które mogą być inspiracją dla współczesnych społeczeństw. Ukrywanie tej przeszłości przez wieki mogło służyć celom politycznym i religijnym, jednak powrót do tych tradycji daje nam szansę na odbudowę naszej tożsamości narodowej i wzmocnienie suwerenności. Nasza tradycja słowiańska, pomimo trudności i wielowiekowych prób jej zatarcia, przetrwała i nadal może inspirować nas, współczesne pokolenia, do budowania wspólnoty i szacunku dla natury oraz dawnych wartości. Współczesne odkrywanie naszej tożsamości to nie tylko powrót do korzeni, ale także fundament, na którym możemy oprzeć naszą niezależność i świadome dążenie do pełnej suwerenności i odrodzenia niczym Feniks z popiołów. 

Źródło: Materiały wewnętrzne URS